Abdülmuttalib‘in vefatından sonra Hz. Peygamber aleyhissalatu vesselam‘ın öz amcası olan Ebu Talib,Rahmet Peygamberi aleyhissalatu vesselam’ın bakımını üstlendi.Ebu Talib’in mal varlığı yoktu.Ama diğer kardeşlerine göre daha merhametli ve şefkatliydi.Yetim ve öksüz büyüyen yeğenini ilerde gelebilecek her türlü tehlikeye karşı koruyacak kendisini ona siper edecek tek kişiydi.Onu kendi çocuklarından daha fazla seviyordu.Hz. Peygamber aleyhissalatu vesselam yatarken oda yanında uzanırdı.Beni Sad yurdunda görülen bereketin benzeri burada da görülmeye başlandı.Ebu Talib çocuklarıyla birlikte veya tek tek sofraya oturdukları zaman doymadan kalkarlardı.Fakat Hz. Peygamber aleyhissalatu vesselam ile birlikte sofraya oturunca,doyar ve yemekleri artardı.Bunun üzerine Ebu Talib ona:“Muhakkak ki sen mübarek bir insansın”[İbn Sa’d,Kitabü’t- Tabakati’l-Kebir,1/107]derdi.
Hz. Muhammed aleyhissalatu vesselam,amcasının evinde hem amcasının hem de yengesinin sağladığı sevgi dolu ortamda,gelişip olgunlaştı.Yengesi Fatıma’dan her zaman öz anne şefkati gördü.Fatıma,O’na annesizliğin acısını hissettirmemeye çalıştı.Onu çocuklarından ayrı tutmadı.Bundan dolayıdır ki,Fatıma öldüğü zaman:“Bugün annem vefat etti” diyerek ağladı ve onu gömleğiyle kefenledi.[M.Asım Köksal,İslam Tarihi,1/76]
Ayrıca bknz; Hz. Muhammed aleyhissalatu vesselam’ın Annesinin vefatı
Kaynak: Son Peygamber Hz. Muhammed’in(Aleyhissalatu vesselam) Hayatı. Sayfa:41-42 [M.Hüseyin Özdemir.]
Yayınlanma Tarihi: 10 Ağustos 2021 / Son Güncelleme Tarihi 10 Ağustos 2021
Yazar hakkında
